Sinds zaterdag is ons lidmaatschap bij de Herenboeren Land van Weert officieel ingegaan en hebben we onze eerste deel van de oogst kunnen ophalen. Bloemkool, prei, verschillende sla, zelf geplukte kruiden en meer.
Hoewel we ook thuis groenten en fruit gaan telen zal dit nooit genoeg zijn. Als je voor een groter deel invloed wilt hebben op waar je eten vandaan komt en hoe het verbouwd wordt, dan kom je al snel terecht bij coöperaties. Ze dragen bij aan oplossingen voor veel maatschappelijke uitdagingen.
Het betekent overigens niet dat we niet meer naar o.a. supermarkten gaan. Wel is het een flinke stap in het veranderen van onze leefwijze. Net als onze andere projecten moeten we leren te doen met wat het moment ons biedt. Het vraagt wat creativiteit, maar je krijgt er veel voor terug.
De meivakantie zijn we er even tussenuit geweest. Even afstand van het toetsenbord. Een weekje Enter. Deze keer geen pretparken, dierentuinen en grote steden. Ja, wel de nodige winkeltjes, maar geen volle tassen met aankopen. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt ons ook op wat activiteiten te richten die aansluiten op onze projecten thuis. Waar komen bepaalde groenten en plantjes vandaan? Zo hebben we de megakassen van Emsflower in Emsbüren bezocht. Maar liefst 64 hectare waar veel high tech wordt toegepast, maar ook wordt geëxperimenteerd met duurzame methoden van telen. Iets kleiner, maar niet minder indrukwekkend, was de voorbeeldtuin van Eco-Care Gorris die voor ons een ontwerp voor een natuurzwemvijver heeft gemaakt. Het bezoeken van deze tuin heeft ons een mooie indruk gegeven van wat wij kunnen verwachten zodra onze plannen door de gemeente zijn goedgekeurd. Het is ontzettend mooi te zien wat hij weet te realiseren en hoe het aansluit op de projecten waar wij al mee bezig zijn. Dat motiveert enorm.
Eenmaal thuis zijn we dan ook weer aan de slag gegaan. Eindelijk een composthoop, opgebouwd uit roosters van azobe hout afkomstig uit stallen. Verder weer met de kettingzaag aan de slag geweest om stammen en takken van dennenbomen op maat te zagen voor projecten in de tuin en de moestuin wordt ook weer gevuld.
We voelen ons al echte BN’ers (Bekende Nederweertenaren) na het geplaatste artikel in de Waterkrant van Nederweert. Op straat worden we al aangesproken.
Het is nog maar het begin, want de volgende duurzame projecten staan al op de planning. Zo komen ze van Asbestsanering de Kempen in de eerste week van mei drie van de bijgebouwen ontdoen van asbest. Op de grootste schuur zal een goed geïsoleerde en voor zonnepanelen geschikt dak komen waarna we de muren, zo zijn de huidige plannen, van binnenuit gaan isoleren met kalkhennepblokken.
Qua werk verwachten wij dat dit een van de minder grote uitdagingen gaat zijn omdat het vrij rechttoe rechtaan werk is. Met name het leegruimen was een enorme klus en het was dan ook een vreemde gewaarwording toen de schuur leger was dan bij aankoop.
We krijgen al vanuit verschillende hoeken adviezen, maar zoeken nog wel een lokale aannemer of timmerman die ons kan helpen bij verschillen kleine circulaire klusjes zoals het plaatsen van o.a. hergebruikte terrasdeuren in de schuur en leidingwerk waarbij we uiteraard het regenwater ook gaan benutten.
In de tussentijd zijn we ook nog druk bezig met wat formaliteiten voor het voedselbos en verzamelen we al wat materialen. Zou hebben we vlak bij van toekomstige bewoners van een huis in bouw restanten lijmblokken gekregen die we gaan verwerken in een insectvriendelijke stapelmuur.
Vorige week zijn we geïnterviewd over de wadi en wateropslag die we gerealiseerd hebben. Het geeft toch weer een positief gevoel om te zien dat we sinds onze verhuizing al het nodige gerealiseerd hebben. Over een tijdje kunnen we dus verwijzen naar onze eerste interview.
In de tussentijd hebben we uiteraard aan meer gewerkt. Naast wat minder leuke gebeurtenissen zijn we nu vooral bezig met het ontruimen van de schuren en garage omdat er binnenkort een asbestsanering gaan plaatsvinden. Een eerste stap naar o.a. het inrichten van werkruimte voor onze (circulaire) projecten.
Verder zijn we nog actief bezig met het uitwerken van de plannen voor het perceel achter ons erf voor de benodigde omgevingsvergunning. Dit blijft een moeilijk proces. Regelgevingen zijn vaak moeilijk te begrijpen, maar we hopen nu echt tot een haalbaar plan te gaan komen zodat we nog dit jaar grote stappen kunnen maken. In de tussentijd blijven we, uiteraard zo lokaal mogelijk, materialen verzamelen. Soms zo lokaal dat we het een paar huizen verderop met de kruiwagen ophalen.
Afgelopen dinsdag hebbben we een slimme CO2-negatieve airco van het type leiboom laten plaatsen. In de winter licht in huis, in de zomer verkoeling van de schaduw. Werkt prima off-grid.
Het liefst hadden we inmiddels de wereld laten zien wat voor mooie plannen we met ons huis en tuin hebben liggen én ook daadwerkelijk gaan realiseren. In Gouda hadden we al ambitieuze ideeën, maar vele factoren hebben eraan bijgedragen dat we het landelijk zijn gaan zoeken. Een rustgevende omgeving voor onze kinderen, ruimte voor creativiteit én duurzaamheid. Het leek ons een mooie formule waarbij de nadruk alsnog op doorzettings vermogen lijkt te komen liggen.
We lopen tegen veel kip-ei problemen aan. Hoewel er veel mensen bereid zijn met ons mee te denken, waaronder bij de gemeente, er veel wordt gedaan om duurzaamheid te stimuleren, lijken huidige regelgevingen vooral voor beperkingen te zorgen.
Ontwerp van eetbare tuin
De eerste waar we tegenaan zijn gelopen is dat we, door de omvang, niet de houtopstand van door de letterzetter kever aangetaste dennenbomen mogen kappen zonder een beplantingsplan. Lijkt logisch, we willen immers ontbossing tegengaan. Maar het opzetten van een plan waar biodiversiteit, permacultuur en de functie van voedselbos centraal staat kost veel tijd en energie terwijl we door kappen de situatie al zouden verbeteren. Ook lijken bepaalde kosten niet tot elkaar in verhouding te staan. We willen veel materiaal hergebruiken, gebruik maken van gedoneerde bomen en meer wat het ook financieel haalbaar maakt. Maar het aanvragen van vergunningen wordt per activiteit beoordeeld, wat haaks staat op onze visie waarbij alles deel uitmaakt van één systeem en alles voor meerdere doelen moet dienen. Gelukkig krijgen we ook positieve reacties vanuit de gemeente, zo ook over de gesubsidieerde wadi in onze voortuin dat deel moet gaan uitmaken van ons “levend visitekaartje”.
Maquette huis met bijgebouwen
Hetzelfde gaat op voor het huis en bijgebouwen. De garage moet gesloopt worden, maar dat betekent niet automatisch dat er iets nieuws voor terug gezet mag worden. Ook willen we materialen hergebruiken waardoor we een definitief ontwerp pas hebben als we weten welke materialen we beschikbaar hebben. We willen zo min mogelijk slopen en, als er toch iets nieuws gebouwd wordt dit met een zo klein mogelijke impact op de omgeving doen door het gebruik van ecologische materialen en alternatieven zoals schroeffunderingen i.p.v. beton. Maar ook hier geld dat we huidige regelgevingen niet willen en kunnen negeren.
Inmiddels hebben we verschillende gesprekken gehad, o.a. met betrokkenen bij Floriade paviljoenen waar circulaire bouw is toegepast en met verschillende personen die naar de presentatie over circulair bouwen bij Warm Wonen in Weert kwamen. Sommigen verbazen zich om de complexiteit, anderen delen onze ervaringen.
Maar de laatste weken zijn er vooral weer beren op onze weg gekomen. We hadden al de vraag gekregen wat we allemaal op ons dak halen en de architect geeft ook aan voor een grote uitdaging te staan. We moeten toegeven, onze keuzes worden niet enkel gemaakt vanuit het oogpunt van duurzaamheid. Onze, bij aankoop label-G woning, moet gewoon verduurzaamd worden, maar als het dak er letterlijk af moet, dan willen we uiteraard ook dat een kostbare verbouwing een verbetering is qua woongenot en daar hoort ook ruimte voor onze hobbies bij. Bij onze eerste ideeën zouden we het karakter van het huis aanpassen, maar de architect haalde ons over om dat niet te doen. Onze uiteindelijke conclusie is dat we hier, met onze wensen, niet aan ontkomen. Maar we zien daardoor echter meer kansen om, met een nieuwe stijl die we ook terugzien bij andere circulaire gebouwen, zonder hogere kosten méér te krijgen met een kleinere impact op het milieu. Het is dan ook een dooddoener als de architect aangeeft dat het onbegonnen werk is zo’n ontwerp er bij de gemeente door te krijgen. Dat gaat er bij ons, en vele anderen die stappen proberen te maken op het gebied van duurzaamheid, uiteraard niet in. Ja, de architect heeft vele goede argumenten, zoals de tijd waarbinnen wij willen kunnen starten met de bouw. Het veranderen van regels kost tijd, maar het kan toch niet zo zijn dat in een tijd van stikstof debatten, boeren protesteren, woningnood, grondstoffen crisis, klimaatverandering en vele andere maatschappelijke uitdagingen men er bewust voor moet kiezen oplossingen die er liggen niet uit te voeren omwille van regels en esthetische bezwaren?
De komende tijd gaan we ons netwerk inzetten om tot een overtuigend plan te komen. Een plan dat laat zien dat “meer met minder” mogelijk is.
Morgen is het zo ver! Dan gaan we als laatste activiteit van Precious Plastic Gouda nog één workshop houden en wel tijdens het festival Gouda Maakt Toekomst op GOUDasfalt. Achter de schermen wordt al gekeken naar een overdracht van, op zijn minst de naam “Precious Plastic Gouda.”
Tijdens de workshop gaan we met kinderen een Plasticsoep Spel maken uit afval. Ook zullen we met wat proeven uitleg geven over hoe plastic gerecycled wordt.
Buiten onze workshop zijn er uiteraard nog andere workshop, een markt, eten, muziek, sprekers en meer. Genoeg voor een hele dag aan duurzame inspiratie.
Inmiddels is het al maanden geleden dat we zijn verhuisd, maar van bloggen is het nog niet echt gekomen. De tijd heeft echter niet stil gestaan. Zo waren we nog mooi op tijd met het laten isoleren van ons huis nog voor men door de stijgende energieprijzen volgeboekt zat. Verder veel noodzakelijke klusjes gedaan, zoals het vervangen van een deel van de electra.
Domino van dennenbomen
Een tegenvaller zijn de grote hoeveelheid zieke dennenbomen in ons “bos” die al deels vanzelf omvallen. Kappen kan, mede door het vermoedelijk aanwezig zijn van buizerds, niet zomaar. We hopen het uitdunnen mee te nemen in onze plannen voor een permacultuurtuin.
Strippen, verzamelen, verbouwen
Ook willen we werkzaamheden aan het huis en bijgebouwen, waaronder asbestsanering, isoleren, sloop van de garage en circulaire bouw combineren. Dit wordt een gefaseerd meerjarenplan waarbij we vanuit het oogpunt van duurzaamheid en kosten de uitdaging aangaan om meer met minder te doen.
Paden gemarkeerd met snoeisel
Plannen zoals het houden van dieren zijn iets meer op de lange baan geschoven. We zullen op veel punten flexibel moeten schakelen. Ook al is het hebben van “maar” een paar duizend vierkante meter tuin voor agrarische begrippen niet veel, we hebben nu met de nodige uitdagingen en regelgevingen te maken die spelen bij het landelijk wonen. Het een is makkelijker, het ander vraagt meer.
We hebben we ons huis in Gouda nu écht achter ons gelaten. Afgelopen vrijdag heeft de sleuteloverdracht aan de nieuwe eigenaren plaatsgevonden en is ons huis in Gouda het onze niet meer.
De band met Gouda blijft grotendeels behouden. Zo ga ik straks regelmatig (met de trein) naar kantoor gaan in Gouda en blijf ik voorlopig betrokken bij enkele initiatieven in Gouda.
In Nederweert hopen we nu meer rust voor ons allen te kunnen creëren, o.a. door meer ruimte voor onze hobby’s en passies thuis, waaronder dieren voor de kinderen. Na een paar maanden van, tegen onze duurzame gewoonten in wekelijks heen en weer te hebben gereden, zijn we daar wel aan toe. Wel hebben we de ritten al gecombineerd met het ophalen van tweedehands materialen voor onze nieuwe huis. Het zal het een meerjaren project worden. Alles op zijn tijd!
Op deze site zullen wij berichten plaatsen over onze projecten. Een paar Precious Plastic projecten uit Gouda hebben wij meegenomen.
Vandaag een lading flesdoppen geshred en speelstukken gemaakt voor het Plasticsoep Spel. Dit ter voorbereiding op een presentatie van mijn dochter. Mallen hebben het helaas niet overleefd.
