Huis van stroo? Laten we het sprookje herschrijven!

Vandaag al om 4:30 mijn nest uit, op naar de eerste workshop van Strobox. Ik was in ieder geval niet de enige Limburger die naar Olst afreisde. 

Onder de aanwezigen waren zowel personen die zich aan het oriënteren zijn (waaronder ikzelf) en bouwers. Er is veel aan kennis en ervaringen gewisseld. Veel uitdagingen, zoals je weg zien te vinden door regelgevingen, kwamen al bekend voor. Hier kon men dan ook mooi tips over uitwisselen.

Maar mooier was om het product te kunnen voelen en te zien hoe voordelen van materialen nu al een omslag teweeg kunnen brengen. Buiten zaken als CO2 reductie kwamen ook eigenschappen als vochtregulatie ter sprake. Ook kregen we de gelegenheid om zelf te stucen met leem. Een gezonder klimaat voor de planeet en in je huis.

De workshop was er op gericht om (potentiële) zelfbouwers op weg te helpen, o.a. om te kijken wat je zelf zou kunnen doen en wat je zou kunnen laten doen. Iets wat ik ook bij meer producenten terug zie. Want buiten het gebrek aan personeel gaan de ontwikkelingen zo snel dat bedrijven in de bouw het ook qua kennis nog moeilijk kunnen bijhouden. Wil je duurzaam bezig zijn, dan ben je al snel aangewezen op kennis aanwezig bij producenten. Zo’n workshops zijn dan ook zeker aan te bevelen.

Binnenkort is er trouwens ook een bijeenkomst over het verbouwen van gewassen voor biobased bouwen in Nederweert. Een huis van stroo zou dus zomaar de toekomst kunnen zijn.

Vakantie

Vorige week “vakantie”. Nu geen pandemie, maar een pup die ons aan huis houdt. Door een vol programma niet eerder aan het bloggen toegekomen.

Evaline was op pottenbakkers-/natuurkamp. De maandag was Annemieke met Marjolaine naar haar zus. Naast zorg voor Ollie dus wat tijd om te klussen.

Zoals gebruikelijk ben ik veel tijd kwijt aan het vinden van o.a. benodigd gereedschap. Deze keer moest ik zelfs de lange kabel van de kabelhaspel uit het hoog gegroeide gras trekken om de haspel te vinden. De “natuur” weet zijn weg wel te vinden.

De hitte was duidelijk aanwezig en het gaat nog wat jaren duren voordat onze tuin de nodige schaduw geeft.

De dinsdag ben ik met Marjolaine naar het wetenschapsmuseum Nemo in Amsterdam geweest. Met de trein, een flink stuk goedkoper en efficiënter dan met de auto. Lekker met de fiets naar Weert en geen gedoe met parkeren in Amsterdam. Met haar interesse zit het wel goed, haar aandachtsspanne in zo’n omgeving wat minder.

Ook bij Nemo konden onderwerpen rond duurzaamheid niet ontbreken. We namen deel aan een interactieve opiniepeiling rond klimaatverandering. Met vragen of iedereen maximaal een keer per jaar een vliegvakantie zou moeten maken waren de vragen nog aan de milde kant. Een meerderheid van de vier deelnemers leek er dan ook mee eens te zijn dat we ons dienen aan te passen om klimaatverandering tegen te gaan. Aan de buitenkant was een bord waar je pinnetjes kon prikken bij stellingen. Ik koos voor “Een boete als je je bord niet leeg eet.” maar toen Marjolaine vroeg of ik dan rode bieten zou opeten koos ik toch maar voor “Geen vlees”.

De rest van de week nog vooral gewerkt aan het voorbereiden van de tuin voor de aanleg van de natuurzwemvijver eind september terwijl Annemieke veel bezig was met de kamer van Evaline. Marjolaine heeft wat geholpen met o.a. versnipperen, uitladen van opgehaalde klinkers voor een stapelmuur en meer. Brandnetels, verschillende grassen en meer gekortwiekt. Ik voel me een barbaar. Maar ach, zodra de vijver er is zou de biodiversiteit in onze tuin flink moeten toenemen.

Circulaire projecten met de kids

Deze vakantie hebben we de kinderen de mogelijkheid gegeven zelf aan de slag te gaan met een gekozen duurzaam project welke met elkaar in relatie staan. Evaline is aan de slag gegaan met het lezen over composthopen waarbij we een temperatuursensor aan het bouwen zijn voor het bijhouden van de temperatuur in de composthopen. Er zijn nog wat technische probleempjes zoals wifi, maar het eerste resultaat, een hoge temperatuur (tegen de 65 graden) in een van de vakken, is al een mooi resultaat..

Het doel is om te kijken of we condities kunnen creëren voor het composteren van échte biodegradable plastics die we o.a. gebruiken voor het maken van 3D-prints. Dit in tegenstelling tot de speciale industriële inrichtingen vereist bij b.v. PLA.

Daarmee komen we ook bij het project van Marjolaine. Haar willen we leren zelf 3D ontwerpen te maken voor o.a. een modulaire radio opgebouwd uit gebruikte, herbruikbare en materialen.

Zodra de projecten wat verder zijn zullen we er meer van laten zien.